‘Al te vaak worden mensen beoordeeld op hun beperkingen’

Evi Serron (40) is een van die mensen die zich belangenloos inzet voor mensen met een verstandelijke handicap. De nieuwe voorzitter van STAN Tienen, treedt in de voetsporen van haar illustere voorganger Leona Cloots.

“En dat is een flinke dobber”, aldus Evi die we na het zeer geslaagde jubileumfeest naar aanleiding van de 60ste verjaardag van de afdeling spreken. “STAN Tienen heeft een specifieke achtergrond, het is een trein met vele wagonnetjes: er zijn het Prieeltje, het maatwerkbedrijf Blankedale, Huis in de Stad, Pasform-Tievo, Move, Begeleid Wonen… Leona trok dat allemaal alleen en deed dat geweldig. Persoonlijk denk ik, weet ik, dat we meer bestuursleden en vrijwilligers moeten aantrekken.”

Hoe en wanneer ben je bij STAN terecht gekomen? Waarom heb je besloten om de fakkel over te nemen van Leona Cloots?

Evi: “Vanuit het maatwerkbedrijf Blankedale in Tienen vertegenwoordigde ik enkele keren Winde Jan op bestuursvergaderingen. Zij is bij ons verantwoordelijk voor het personeelsbeleid en ze is ook bestuurslid van STAN Tienen. Eind 2020 kreeg ik de vraag van Leona om haar te vervangen als voorzitster van STAN Tienen.
Ik heb toegezegd want mensen met een verstandelijke handicap liggen me nauw aan het hart. Ik heb, had een zus met een handicap. Ze is 17 jaar geleden overleden en is net geen 18 geworden. Ellen had zowel een fysieke als verstandelijke handicap.

Vanuit mijn functie bij Blankedale, waar ik werk op de dienst aanwerving en verantwoordelijk ben voor assessment en opleiding, ondervind ik aan den lijve hoe mensen al te vaak beoordeeld worden op hun beperkingen en gestigmatiseerd worden. Dit beeld wil ik als voorzitter ombuigen.

Blankedale werd trouwens opgericht door Raymond Lauwyck, die vroegere directeur van de suikerfabriek in Tienen. Zijn zoon Pierre had het syndroom van Down en Raymond probeerde hem in zijn fabriek tewerk te stellen, maar dat lukte niet. Daarna heeft hij Blankedale opgericht, om een werkomgeving voor mensen als Pierre te creëren.”

Bij welke activiteiten ben je betrokken en wat doe je dan zoal?

“Ik ben mij momenteel nog aan het inwerken. De eerste grote activiteit was meehelpen met de organiseren van het STAN-feest op 17 oktober, al heeft Leona dat quasi helemaal zelf in handen genomen. In de toekomst willen we inzetten op praatgroepen voor ouders van kinderen met een verstandelijke handicap en op inclusie binnen sportverenigingen. We willen daarvoor samenwerken met STAN Leuven, en met Ave Regina. Dit naast andere punten zoals Toegankelijk Tienen, vrijetijdsbesteding voor personen met een verstandelijke handicap, etc.”

Je bent natuurlijk nog niet zo lang aan boord. Maar wat is je leukste herinnering
tot nu toe? Waaraan beleef je de meeste voldoening?

“Het is voor mij inderdaad nog allemaal nieuw. Ik heb genoten van het grote feest. Het geeft me een warm gevoel als mensen zich goed voelen en zichzelf kunnen zijn. En uiteraard geeft het voldoening om mensen verder te kunnen helpen.”

Waarom ben je vrijwilliger bij STAN? Wat haal je er voor jezelf uit?

“Vanuit mijn persoonlijke situatie, ervaring en netwerk wil ik me engageren en inclusie nastreven voor personen met een verstandelijke handicap. Verder vind ik ook het belangrijk om ondersteuning te kunnen bieden aan ouders, grootouders, zussen en broers van een persoon met een verstandelijke handicap. Want zij worden vaak uit het oog verloren. Ik ben van nature heel beleidsmatig en zeer direct. Ik laat bommetjes vallen om dingen te realiseren. In dit verhaal mag ik mijn warmere kant en menselijker kant inzetten, ik probeer daar balans in de vinden.”

Mocht je een onbeperkt budget hebben, wat zou je dan zeker willen realiseren?

“Ik vind het heel moeilijk om deze vraag te beantwoorden. Ik ben geen dromer, eerder een doener. Ik denk dat we moeten blijven inzetten op actuele noden en hiervoor de nodige middelen moeten zoeken. Tevens mogen we ons ook niet blindstaren op budget.

Personen met een verstandelijke handicap en hun familieleden informeren en ondersteunen kost geen geld maar kan wel een wereld van verschil maken. Dingen uitbouwen, opstarten. Informeren en ondersteunen zie ik als de belangrijkste rol van STAN.”

Hoe hebben jullie de coronacrisis beleefd?

“Corona heeft een serieuze impact gehad op het samenbrengen van mensen. De activiteiten stonden on hold. Het heeft ons op een creatieve manier doen nadenken over nieuwe vormen van communiceren en samenkomen en het heeft zeker een impact op het welbevinden van mensen.”

Wat is de belangrijkste les die jij hebt geleerd van mensen met een verstandelijke handicap?

"Het draait niet rond de handicap. Wel rond de persoon. Wie de persoon is. Wat de persoon kan.

Evi met Kevin, die op het feest tot ‘officiële peter van STAN’ werd gebombardeerd. Bekijk het filmpje op de FB-pagina van STAN.
FOTO © Tamara Pepermans

“Personen met een verstandelijke handicap zijn oprecht, puur, warm en kunnen genieten van kleine zaken. Maar ze verschillen niet van personen zonder handicap. Iedereen heeft sterktes en beperkingen. Het moet een drijfveer zijn om met iedereen op eenzelfde manier om te gaan. Uiteindelijk willen we allemaal gezien en begrepen worden vanuit ons perspectief en ons gesteund voelen.“

Stel dat je – dromen mag – aan politieke besluitvorming zou kunnen doen.
Welke maatregel zou jij dan onmiddellijk invoeren?

“Ik zou de wachtlijsten wegwerken en een adminis- tratieve vereenvoudiging van de zorg invoeren. Ik zit zelf in de gemeentepolitiek van Tienen ( voor Open VLD) en probeer via mijn netwerk bepaalde dingen op de politieke agenda te zetten. Maar dat is een werk van lange adem.”

Tot slot: welke boodschap zou je willen geven aan de leden van STAN? En wat hoop je voor de toekomst van STAN?

“Het draait niet rond de handicap. Wel rond de persoon. Wie de persoon is. Wat de persoon kan. Hoe iemand zich op een zo normale manier kan integreren in de maatschappij zonder ‘anders’ te zijn. Ik verwacht van STAN Brussel meer ondersteuning, in het organiseren van zaken en in het rekruteren van vrijwilligers want die hebben we broodnodig.”

Nica Broucke

Dit artikel verscheen in het decembernummer van STAN magazine, het driemaandelijkse ledenblad van STAN. Ken (of ben) je een vrijwilliger die we in de kijker kunnen zetten? Mail dan naar nica.broucke@ trefpuntstan.be. 

Wil je ook vrijwilliger worden van STAN? Stuur dan een mailtje naar hallo@trefpuntstan.be, we helpen je heel graag verder. Nog geen lid van STAN? Klik dan hier.