Gisteren keek Vlaanderen massaal naar de eerste reportage van PANO. Daarin een reportage van Goedele Devroy over gezinnen die al jarenlang wachten op een persoonsvolgend budget om de zorg voor hun kind met een handicap te betalen. Deze gezinnen hebben recht op een budget, maar de Vlaamse regering trekt te weinig geld uit om dat ook te betalen.

Dat vinden ook verschillende organisaties die werken met gezinnen en mensen met een handicap. Zij rekenden uit dat het maar liefst 33 jaar zal duren voor alle wachtlijsten zijn weggewerkt. Onaanvaardbaar vinden ze dat: “Ondanks mooie beloftes in het regeerakkoord maakt de Vlaamse regering dit jaar nog minder geld vrij dan in de vorige regeerperiode. De wachtlijsten zijn zo nog langer geworden. Het wordt tijd dat de Vlaamse regering haar belofte nakomt. Waar blijft het investeringsplan?”

Wachten op zorg

Mensen met een handicap die vandaag ondersteuning aanvragen, moeten een omslachtige aanvraagprocedure doorlopen. Slagen ze erin om alle administratieve drempels succesvol te nemen, dan hebben ze recht op een persoonsvolgend budget. Maar eerst komen ze op een wachtlijst terecht. Want het geld is er niet. Meer dan 20.000 mensen hebben recht op een persoonsvolgend budget, maar krijgen dat niet omdat de Vlaamse regering er geen geld voor vrijmaakt.

Ondanks mooie beloftes in het regeerakkoord van 2019 maakt de Vlaamse regering dit jaar nog minder geld vrij dan in de vorige regeerperiode. Daardoor zullen de wachtlijsten nog langer worden.

Deze week nog kondigde het VAPH aan dat het aan 1600 mensen een budget kon toekennen. Maar het grootste deel daarvan gaat naar automatische toekenningen en niet naar mensen op de wachtlijst.

“Dit jaar zullen ongeveer 600 PVB budgetten worden toegekend. Dat is nog geen 4% van de mensen op de wachtlijst. In dat tempo zal het 33 jaar duren om iedereen die vandaag op de wachtlijst staat een budget te geven. Heb jij morgen een ongeluk waardoor je in een rolstoel belandt? Dan mag je achteraan aanschuiven. Naar schatting in 2053 zal het budget vrijkomen waarop jij recht hebt.”

Hoe lang moeten we nog wachten op de beloofde zorg?

Mensen met een handicap zijn ten einde raad. Ze hebben weinig hoop op de toekomst en ervaren dit beleid als een loterij.

“Het is onaanvaardbaar dat de Vlaamse regering het recht op waardig leven voor mensen met een handicap naast zich neerlegt. Daarom eisen we dat minister Beke, samen met de voltallige Vlaamse Regering, werk maakt van het inkorten van de wachtlijsten.”

De organisaties die zich hier verenigingen, laten het er niet bij. We rekenen hierbij ook op de steun van alle Vlaamse parlementsleden, zij ontvangen vandaag ons opiniestuk.

Getuigen aan het woord

We verzamelden een aantal getuigenissen, van mensen die reeds lang op de wachtlijst staan. Te lang om hier op te sommen. Mama Inge en dochter Nienke (26), mama Isabelle en zoon Arne Adam (26), mama Kaat en dochter Floor (5), Kelly Van Gilsen (33), Eddy Schelfout (42), papa Geert en zoon Lars (22) staan al lang op de wachtlijst en zijn bereid om hun verhaal te doen.

Kelly: "Ik zit al 10 jaar vast tussen 4 muren, dus eigenlijk veranderde er weinig voor mij tijdens de lockdown. Het enige verschil was dat mijn therapie stopte, waardoor ik meer pijn had. Ondertussen komt de kine terug aan huis, met de nodige veiligheidsmaatregelen.

En ondertussen wacht ik al jaren. Ik krijg geen informatie: hoe lang is de wachtlijst, wanneer zal het aan mij zijn? Ze laten mij in het duister tasten, terwijl mijn gezondheid verder achteruit gaat."

Eddy: “De overheid geeft mij het gevoel dat mijn leven helemaal geen belang heeft. Voordat de coronacrisis ons land trof, kreeg ik veel hulp van mijn ouders. Maar zij zijn 70-plussers en dus een risicogroep voor COVID19. Daarom kunnen ze niet meer instaan voor de zorg en ondersteuning die ik nodig heb. Toch beslist de overheid dat ik geen zorgbudget krijg. Eigenlijk moeten mijn ouders sterven voordat ik hulp krijg, dat is toch macaber?”

Kaat: “Er werd ons aangeraden om onze dochter naar een MFC of andere instellingsvorm te sturen. Maar we willen onze dochter niet buiten de deur laten verzorgen. We willen de regie niet uit handen geven, net omdat we zien dat ze zo’n vooruitgang boekt met onze zorg, tijd en aandacht. We willen Floor gewoon thuis naast haar broertje zien opgroeien.”

Namens:

Absoluut vzw, Lien Van de Wiel, Federatie van Sociale Ondernemingen (SOM), Patrick Vander Weyden, Gezinsbond, Kurt Jacobs, Gezin en Handicap vzw, Lief Vanbael, KVG, Ingrid Borré, Onafhankelijk Leven vzw, Anniek Elegheert, STAN vzw, Trefpunt Verstandelijke Handicap, Dries Fonteyn, VFG, Vereniging personen met een handicap, Renée Vansteenwinckel, Vlaams Welzijnsverbond, Peter Heirman.

Herbekijk de aflevering van Pano.