Mensen met een handicap beleven een moeilijke tijd: Bezoekverbod, dagcentra die sluiten, veranderingen in dagelijkse structuur en zoveel meer. Ouders hebben in veel gevallen een moeilijke beslissing moeten nemen: hun kind naar huis nemen of hun kind drie tot vijf weken in de voorziening laten. We begrijpen waarom de voorziening hen voor deze keuze stelt. Het risico op het binnendringen van het coronavirus in de leefgroepen van voorzieningen moet vermeden worden. De richtlijnen vanuit het VAPH zijn nodig, maar het laat mantelzorgers wel voor een hele moeilijke keuze.

Eens te meer worden ouders van een kind met een handicap ermee geconfronteerd dat zij de primaire zorgfiguren zijn. Je kan zorg delen met zorgverleners en anderen, maar corona confronteert hen met de moeilijke balans die deze gedeelde zorg soms geeft: Vijf weken mijn kind niet zien? Kan mijn kind vijf weken zonder ons als primaire zorgfiguur aan? Of neem ik mijn kind vijf weken in huis, sluit ik ons gezin op, organiseer ik me thuis? Wat is het beste voor mijn kind?

Komt er nog eens bij dat veel van deze mantelzorgers omwille van hun leeftijd zelf tot de risicogroep behoren. Als er met hen iets gebeurt de komende weken, maakt de persoon met een handicap een drama mee. We mogen er niet aan denken.

Impact voor mensen met een handicap is niet te onderschatten.

Leg maar eens uit aan iemand met een verstandelijke handicap dat hij of zij geen bezoek meer mag ontvangen. Of dat ze enkele weken naar huis moeten. Of dat hun dagopvang niet open is. Of dat hun wekelijkse activiteit enkele weken niet doorgaat. Velen van hen zijn zich niet bewust van wat er zich allemaal afspeelt, laat staan dat ze er iets van begrijpen. De wegvallende structuren en routine die jarenlang zijn opgebouwd kunnen wegvallen en zullen heel wat emoties losmaken bij ‘de gasten’ en bij hun familie. De aangepaste omgeving die gecreëerd is, moet zich nu in de eerste plaats aanpassen aan het coronavirus.

Gelukkig zijn er ook positieve verhalen: Mensen met een verstandelijke handicap die wennen aan de situatie, solidariteit tussen mensen met een handicap die beseffen dat ze in hetzelfde schuitje zitten, mensen met een handicap die elkaar de warmte geven om de moeilijke situatie en angst beter aan te kunnen. Lees bijvoorbeeld het artikel in Het Laatste Nieuws, van een opvoedster die mensen met een verstandelijke handicap huldigt omwille van hun zin voor verantwoordelijkheid. We pikken dit verhaal graag mee op, zodat deze positieve verhalen jullie een hart onder de riem mogen steken.

Heldendaden, elke dag opnieuw

En dan hebben we het nog niet gehad over de begeleiders in de zorg voor mensen met een handicap, die elke dag heldendaden verrichten. We denken aan de zovéle begeleiders die komen werken, terwijl ze uit veiligheid voor zichzelf en hun gezin beter zouden thuisblijven. We denken ook aan de kleine gebaren: Aan een begeleider die zijn uiterste best doet om de hele situatie aan een persoon met een handicap uit te leggen. Of aan begeleiders die hun uiterste best doen om te zorgen dat de mensen met een handicap in een voldoende veilige context op voldoende afstand van elkaar kunnen blijven. Of begeleiders die samen met mantelzorgers op zoek gaan hoe ze in het belang van de persoon met een handicap toch contact kunnen hebben met de ouders en familie. Of …

Jullie zijn goed bezig!

Vanuit trefpunt Stan willen we alle begeleiders en opvoeders die nu meer dan ooit enorm veel betekenen voor de mensen met een handicap, van harte danken. Op momenten als deze mogen jullie terecht beseffen dat je engagement veel betekent voor onze samenleving en voor je medemens. Keep up the good work!

Ook willen we nog eens alle mantelzorgers expliciet een hart onder de riem steken: We beseffen dat jullie een moeilijke periode doormaken, maar jullie zijn goed bezig! Verzorg jullie zelf, isoleer je zoveel als kan en hou vol!

Tot slot eindigen we dit artikel met een verwijzing naar de vele solidariteitsacties die nu genomen worden, bijvoorbeeld de actie “Verspreid solidariteit, geen virus”. Vanuit trefpunt Stan willen we ons achter deze solidariteitsgolf scharen en hopen we dat ook mensen met een handicap en hun mantelzorgers deze solidariteit mogen voelen. Als er van jullie uit acties genomen worden, staan we alvast klaar om deze te verspreiden!

Dries Fonteyn